ตอนที่มองดูภาพนี้ครั้งแรก คิดว่าเป็นงานเลี้ยงประจำปีของแผนกเล็กๆในบริษัทแห่งหนึ่ง แต่ที่จริงมันเป็นจุดเริ่มต้นนับหนึ่งของ SpaceX
อีลอน มัสต์ อธิบายถึงภาพนี้ให้ฟังว่า…
“เราเริ่มต้นด้วยคนเพียงไม่กี่คน ซึ่งไม่รู้จริงๆว่าจะทำจรวดอย่างไร และเหตุผลที่ผมต้องเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าวิศวกรรมหรือหัวหน้าฝ่ายออกแบบ ไม่ไช่เพราะว่าผมต้องการทำ มันเป็นเพราะว่าผมไม่สามารถจ้างใคร ไม่มีคนเก่งๆอยากร่วมงานด้วย”
จากจุดเริ่มต้นเล็กๆในปี 2002 หรือ 16 ปีมาแล้ว วันนี้สเปซเอ็กซ์มีจรวดที่บินขึ้นไปบนอวกาศได้จริงๆ และเป็นผู้ริเริ่มวิธีการเอาจรวดที่ใช้แล้วกลับมาใช้ใหม่ได้อีก
ในปัจจุบันสเปซเอ็กซ์รับจ้างทำงานให้นาซ่า ให้บริการส่งดาวเทียม ทดลองส่งจรวดขึ้นไปบนอวกาศนับครั้งไม่ถ้วน และมีแผนจะส่งจรวดไปกลับดาวอังคารในช่วงครึ่งปีแรกของปี 2019 เป็นก้าวแรกของโครงการครอบครองดาวอังคาร
อีลอน มัสต์ ตั้งเป้าไว้ว่าเขาจะไปอยู่และตายบนดาวอังคาร!!!
แม้ว่าโครงการอวกาศจะต้องใช้เงินมาก แต่ SpaceX ก็มีทางหาเงินจากหลายกิจกรรม เพื่อใช้เป็นทุนสำหรับโครงการใหญ่ในการตั้งรกรากบนดาวอังคาร
สเปซเอ็กซ์ได้รับการว่าจ้างจากนาซ่าในการขนส่งพัสดุขึ้นไปบนสถานีอวกาศ และได้รับค่าจ้างจากหลายบริษัทที่ต้องการส่งดาวเทียมขึ้นไปบนอวกาศ
ขณะนี้ สเปซเอ็กซ์ได้รับใบอนุญาตจากรัฐบาลสหรัฐเป็นผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ต โดยใช้วิธียิงสัญญาณอินเตอร์เน็ตจากดาวเทียมที่อยู่บนวงโคจรต่ำกลับสู่โลก จะมีดาวเทียมเล็กๆครอบคลุมพื้นที่ทั่วโลก สัญญาณอินเตอร์เน็ตมีประสิทธิภาพระดับ 5G ความคืบหน้าของโครงการคงมีการประกาศตามมาอีกไม่นาน และจะกลายเป็นฝันร้ายของผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ตแบบเก่าทุกแห่งบนโลก
นอกเหนือจากนั้น สเปซเอ็กซ์ยังมีแผนการใหญ่ที่จะพลิกโฉมวงการบินโลก และอาจทำให้สายการบินหลายแห่งล่มสลาย แทนที่จะเดินทางไกลด้วยเครื่องบิน ผู้โดยสารสามารถเลือกเดินทางด้วยจรวดของสเปซเอ็กซ์ จุดหมายทุกแห่งบนโลก แม้จะไกลถึงครึ่งโลกก็สามารถเดินทางด้วยจรวดโดยใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง
อีลอน มัสต์ พาสเปซเอ็กซ์ไปไกลมาก และคนส่วนใหญ่ก็เชื่อว่าเขาจะพาคนบนโลกไปไกลถึงดาวอังคารได้จริงๆ!!!