ทั่วโลกมีการทิ้งเศษอาหารมากกว่า 1,300 ล้านตันต่อปี
เศษอาหารที่เหลือทิ้งจากคนในอเมริกาและยุโรปประมาณหนึ่งในสี่ สามารถเอาไปเลี้ยงดูผู้คนที่อดอยากทั่วโลกได้มากถึง 1,000 ล้านคน
โดยเฉลี่ยแล้วคนยุโรปและอเมริกาเหนือแต่ละคนทิ้งเศษอาหารเหลือกินในแต่ละปีระหว่าง 95 – 115 กิโลกรัม แต่คนเกาหลีใต้ทิ้งมากกว่า คือ 130 กิโลกรัมต่อปี
สาเหตุที่คนเกาหลีใต้มีเศษอาหารเหลือกันมาก เกิดจากวัฒนธรรมการกินอาหารเรียกว่า Banchan มันคือ กิมจิ หรือเครื่องเคียงต่างๆที่มีอยู่มากมาย แต่ไม่ใช่อาหารจานหลัก
การกินทิ้งขว้างของคนเกาหลีใต้ที่ทำให้มีเศษอาหารเหลือทิ้งมาก ทำให้รัฐบาลพยายามหามาตรการแก้ไขหลายอย่าง
เริ่มตั้งแต่ปี 2005 ประเทศเกาหลีใต้ไม่ยอมให้มีการนำเศษอาหารไปทิ้งในหลุมฝังกลบ
ปี 2013 เกาหลีใต้ห้ามนำน้ำที่เหลือจากเศษอาหารไปทิ้งลงในมหาสมุทร รัฐบาลเกาหลีใต้ได้ทำถุงขยะย่อยสลายได้เพื่อให้ประชาชนเอาไปใช้เก็บเศษอาหารที่จะทิ้ง โดยเฉลี่ยแล้ว ครอบครัวขนาด 4 คน ต้องจ่าย 6 ดอลลาร์ต่อเดือนเป็นค่าถุงขยะ
รัฐบาลได้เงินค่าถุงขยะจากประชาชนเอาไปใช้ในโครงการลดขยะเศษอาหารในเกาหลี คิดเป็นยอดเงินมากถึง 60% ของงบประมาณในโครงการนี้
เกาหลีใต้มีถังขยะอัจฉริยะที่ทำการชั่งน้ำหนักขยะของผู้ทิ้งแต่ละคนด้วย ใครทิ้งเยอะกว่าก็เสียเงินมากกว่าตามน้ำหนัก
เศษอาหารที่กินเหลือส่วนใหญ่มีส่วนผสมที่เป็นน้ำหรือของเหลวมากถึง 80% การคิดค่าขยะตามน้ำหนักทำให้ประชาชนช่วยบีบคั้นเอาน้ำออกจากเศษอาหารก่อนนำไปทิ้ง เพื่อจะได้ประหยัดค่าขยะของตัวเอง
สรุปแล้ว อาหารที่กินเหลือในประเทศเกาหลีทุกชิ้นต้องนำไปรีไซเคิล ประชาชนต้องแยกขยะไว้ในถุงขยะที่ย่อยสลายได้
เศษอาหารที่เก็บรวบรวมทั้งหมดถูกนำเอาไปทำปุ๋ย หรือเลี้ยงสัตว์ สามารถเอาไปทำเป็นก๊าซชีวภาพหรือน้ำมันไบโอ
นักอนุรักษ์จำนวนมากพยายามรณรงค์ให้กินอาหารแบบ Banchan น้อยลง เพราะพวกอาหารจานเครื่องเคียงเหล่านี้เป็นสาเหตุใหญ่ทำให้เหลือเศษอาหารเยอะ
มาตรการในความพยายามลดขยะจากเศษอาหารของประเทศเกาหลีใต้ได้ผลดีมาก
ในปัจจุบัน เกาหลีใต้มีการรีไซเคิลเศษอาหารทั้งหมด 95% เทียบกับปี 1995 ซึ่งมีต่ำกว่า 2%
ตัวอย่างดีๆแบบนี้ ประเทศไทยน่าจะลองเอาอย่างบ้าง…..
.